Προτάσεις προς Υπουργό κα Κατσέλη

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΜΟΝΩΣΗΣ

Προς:    Υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας

Υπόψη: Υπουργού κας Λούκας Κατσέλη

ΘΕΜΑ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ

 

Το σημερινό τοπίο:

1) Πληθώρα προσφερόμενων – αδιάθετων διαμερισμάτων

2) Ανοργάνωτες μικρές επιχειρήσεις αλλά και πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, με πολλές χιλιάδες απασχολούμενους που βρίσκονται στα όρια των αντοχών τους και αρκετές χρεοκοπούν δημιουργώντας ντόμινο χρεωκοπίας στον κλάδο.

3) Μειωμένες δημόσιες δαπάνες σε έργα

4) Το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του στους εργολάβους του δημοσίου με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί δραματικά οι ακάλυπτες επιταγές και να εντείνουν το ντόμινο χρεωκοπίας

5)Απουσία εθνικών τεχνικών προδιαγραφών αλλά και εποπτείας της αγοράς, απουσία ακόμη και επαγγελματικών περιγραμμάτων που προκαλούν έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, ανορθολογισμό στην αγορά, πτώση της ποιότητας, της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας του κλάδου, πτώση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών.

6) Έλλειψη συγκεκριμένων πολιτικών για την ανάπτυξη του κλάδου με κυρίαρχο την έλλειψη οράματος γι’ αυτόν.

7) Πολύ χαμηλή εξωστρέφεια των επιχειρήσεων του κλάδου που εντείνεται από τα 5) και 6)

 

Προτάσεις για τη σταδιακή έξοδο από την κρίση:

1) Συνεργασία του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με τη Συντονιστική Επιτροπή του ΤΕΕ και των παραγωγών δομικών υλικών για τη σύνταξη πολιτικών και την υλοποίηση μέτρων που θα στηρίξουν και θα δώσουν νέα πνοή ανάπτυξης στον κλάδο. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τακτικές δεκαπενθήμερες συναντήσεις με τα αρμόδιας στελέχη που θα ορίσει το Υπουργείο και με τη δυνατότητα να συνεργάζεται και με άλλα στελέχη άλλων Υπουργείων για την προώθηση των απαιτούμενων πολιτικών αλλά και επαγγελματικών συλλογικών φορέων (πχ ένωση τραπεζών, ΣΕΒ κλπ).

2) Χρειάζεται να δοθεί άμεση προτεραιότητα στα θέματα τεχνικής κατάρτισης και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Δεν υπάρχει περιθώριο πλέον καθώς η ανταγωνιστικότητα της χώρας κατρακυλά και εννοείται πως αυτή δεν επιτυγχάνεται μόνο μέσα των χαμηλών τιμών. Επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών ή προϊόντων. Σήμερα δυστυχώς η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση έχει καταλήξει να είναι η χωματερή της γενικής εκπαίδευσης.

3) Για να επιτευχθεί το 2) όμως χρειάζεται πρώτον να ολοκληρωθούν τα επαγγελματικά περιγράμματα και δεύτερον να ολοκληρωθούν οι εθνικές προδιαγραφές. [Ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί].

4) Να ξεκινήσει επιτέλους η λειτουργία μηχανισμού εποπτείας της αγοράς. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός που προκαλεί, καταστρέφει εντέλει την συνολική ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών της χώρας, αυξάνει το κόστος των έργων σε βάθος χρόνου, καθιστά επικίνδυνες κάποιες κατασκευές και τέλος αποζωτικοποιεί  και αποθαρρύνει τους επιχειρηματίες εκείνους που στοχεύουν στην ποιότητα και την ανάπτυξη των επιχειρήσεών τους με όραμα και υπευθυνότητα.

5)Να υλοποιηθεί (επιτέλους) η ευρωπαϊκή οδηγία και νόμος της χώρας για την ενεργειακή ταυτότητα των κτηρίων που θα δώσει μια ανάσα σε πολλές επιχειρήσεις του κλάδου. Η πρωτοφανής καθυστέρηση μας είναι ακατανόητη.

6) Να κοινοποιηθεί ένα όραμα για τον κλάδο. Τι πόλεις και τι κτήρια θέλουμε. Πώς θα είναι αυτά το 2020; Και κυρίως να τεθεί υπό τύπο διαχείρισης έργου (project management) με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και διαρκή παρακολούθηση της υλοποίησης των σταδίων. Πάνω δε σε αυτό το όραμα και έργο να χτισθούν και πολιτικές που θα το στηρίξουν (ενημέρωση του κόσμου, κινητοποίηση των ΜΚΟ, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις κλπ) καθιστώντας το εφικτό

7) Να οργανωθεί και να στελεχωθεί ο ΟΠΕ (Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών) βοηθώντας ενεργά το έργο και την πληροφόρηση των παραγωγικών και όχι μόνο επιχειρήσεων του κλάδου. Η οργάνωσή του όμως δεν πρέπει να είναι παθητική αλλά ενεργητική και αρωγός των επιχειρήσεων.

8) Ανάπλαση των πόλεών μας (των κατεστραμμένων πόλεών μας), κάτω από ένα συνθετικό και συγκεκριμένο σχέδιο, που θα εξασφαλίζει και θα δυναμώνει την ιδιαίτερη ταυτότητά τους πολιτισμικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά. Εδώ η ενεργειακή ταυτοποίηση των κτηρίων και ο ΚΕΝΑΚ (Κανονισμός Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων) μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο καθώς η ευκαιρία που προσφέρει η ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων, είναι μοναδική για να βελτιώσουμε και να μεταμορφώσουμε αυτό που καταστρέψαμε, με τρόπο μάλιστα που θα κινήσει την οικονομία. Στον τομέα αυτό τόσο τα Πολυτεχνεία και το ΤΕΕ όσο και οι σχετικές ΜΚΟ μπορούν να παίξουν σημαντικό επιβοηθητικό αλλά και σχεδιαστικό ρόλο.

9) Να δοθούν φορολογικά κίνητρα για την ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων σε συνδυασμό με επιδότηση επιτοκίου (και όχι επιδοτήσεις έργου)για  μακράς λήξης δάνεια χαμηλού επιτοκίου για το σκοπό αυτό. Ένα απλό παράδειγμα για την επιδότηση επιτοκίου για επεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας στα κτήρια: αν η Πολιτεία επιδοτούσε με 160 εκατομμύρια Ευρώ  4% τραπεζικού επιτοκίου για τέσσερα χρόνια, τότε με ενεργειακές επεμβάσεις συνολικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου Ευρώ τουλάχιστον 50.000 ιδιόκτητα κτήρια θα μπορούσαν να μειώσουν στο μισό τις ενεργειακές τους απώλειες. Αυτό θα σήμαινε  για τους ιδιοκτήτες μια απόσβεση σχεδόν του συνόλου του ποσού που δανείστηκαν μέσα σε 5 έτη (δηλαδή ένα μόλις έτος μετά από τη λήξη του χρόνου επιδότησης του επιτοκίου).   Με τον τρόπο αυτό οι ιδιοκτήτες θα έχουν κέρδος από την εξοικονόμηση ενέργειας , χωρίς να τους κοστίσει σχεδόν τίποτα, οι τράπεζες έχουν εξασφαλισμένη κερδοφορία και χωρίς επισφάλεια, αφού θα πληρώσει το κράτος, ο κατασκευαστικός τομέας της οικοδομής αναζωογονείται και το κράτος κερδίζει όχι μόνο από το ΦΠΑ (τουλάχιστον 20 εκατομμύρια επιπλέον από αυτά που διέθεσε) αλλά και από την υπόλοιπη αγορά από τη ρευστότητα που θα την τονώσει.

Επιπλέον οφέλη από μια τέτοια πρακτική: Η αισθητική ανάπλαση των κτηρίων και της πόλης. Το όφελος στον ιδιώτη από την αύξηση της αξίας του ακινήτου. Η μείωση του φαινομένου της θερμικής αστικής νησίδας. Τη συντήρηση του εργατοτεχνικού προσωπικού στον κατασκευαστικό κλάδο κλπ.

10) Οι Δήμοι πρέπει να συντάξουν αναπτυξιακά σχέδια δράσης στα οποία θα κινηθούν για την επόμενη πενταετία. Το ίδιο είναι αναγκαίο να πράξει και η κυβέρνηση προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πεδίο επενδυτικών ευκαιριών.

11) Ενημέρωση – εκπαίδευση του κόσμου γύρω από τα ζητήματα της ποιότητας αλλά και των τεχνικών προδιαγραφών, σε παραγωγή και υπηρεσίες, ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να ελέγχει ως ένα σημαντικό βαθμό τι αγοράζει αλλά και να απαιτεί το ποιοτικό προϊόν ή υπηρεσία. Αυτό θα διαμορφώσει μια συλλογική απαίτηση για ποιότητα που θα οδηγήσει και τις εγχώριες επιχειρήσεις να επενδύσουν έρευνα και χρήμα προς αυτή την κατεύθυνση καθιστώντας τες ανταγωνιστικότερες στο διεθνές περιβάλλον.

12) Ευελιξία στην ενημέρωση για τα προγράμματα που ανακοινώνει το Υπουργείο. Πολλά προγράμματα είτε δεν επικοινωνούνται σωστά είτε είναι δυσνόητα.

13) Καθιέρωση επιδοτούμενων χαμηλού κόστους επιμορφωτικών επιχειρηματικών σεμιναρίων για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Είναι τραγικό το έλλειμμα των επιχειρηματιών (κυρίως αυτών των επιχειρήσεων) σε γνώσεις  μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, ηγεσίας κλπ.

Με εκτίμηση

Γιώργος Μαυρουλέας

Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Εταιρειών Μόνωσης